بررسی تاثیر طب فشاری گوش بر تهوع و استفراغ فاز حاد ناشی از شیمی درمانی در بیماران مبتلا به سرطان پستان
محمد اقبالی[1]، شکوه ورعی[2] ، فاطمه جلالی نیا[3]، مژگان اعلم صمیمی[4]، کیارش ساعتچی[5]، میر سعید یکانی نژاد[6]
چکیده:
زمینه و هدف: یکی از گزینه های اصلی درمان، سرطان پستان، شیمی درمانی است. این رویه درمانی در حدود 75 درصد موارد سبب بروز عارضه تهوع و استفراغ به صورت حاد (24 ساعت پس از شیمی درمانی) در بیماران تحت درمان می شود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر استفاده از طب فشاری گوش، به منظور کنترل تهوع و استفراغ فاز حاد در زنان مبتلا به سرطان پستان، تحت درمان با شیمی درمانی، بود.
روش بررسی: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی از نوع متقاطع بود که بر روی 48 زن مبتلا به سرطان پستان که به صورت سرپایی جهت شیمی درمانی مراجعه می کردند انجام شد. بیمارانی که دارای معیار های ورود به مطالعه بودند، پس از کسب رضایت نامه کتبی با روش نمونه گیری تصادفی بلوکی به دو گروه الف و ب تقسیم شدند. روش کار بدین صورت بود که، در دوره اول شیمی درمانی برای گروه ب علاوه بر داروهایی که به صورت روتین برای کنترل تهوع و استفراغ داده می شد، از طب فشاری گوش به مدت پنج روز در هر دوره استفاده شد. در این مدت گروه الف تنها داروهای کنترل کننده تهوع و استفراغ را که به صورت روتین تجویز شده بود، را دریافت کردند. در سیکل دوم جای دو گروه تعویض شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه مورو بود که اطلاعات مربوط به شدت و تعداد دفعات تهوع و استفراغ فاز حاد را مورد بررسی قرار می داد. نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری مورد مقایسه قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج نشان داد که، استفاده از طب فشاری گوش منجر به کاهش شدت و تعداد دفعات تهوع در فاز حاد شده است که این کاهش از نظر آماری معنی دار بوده است(P=0/001 ). اعمال طب فشاری گوش منجر به کاهش در شدت و تعداد دفعات استفراغ شد ولی این کاهش از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین استفاده از طب فشاری منجر به هیچ گونه عارضه ای در بیماران نشده است.
بحث و نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که استفاده از طب فشاری گوش در نقاط موثر بر تهوع و استفراغ، و در کنار رژیم دارویی ضد تهوع و استفراغ می تواند منجر به تخفیف تهوع و استفراغ فاز حاد شود. لذا پیشنهاد می شود که پرستاران از این تکنیک فشاری به عنوان روشی مکمل برای درمان تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی استفاده نمایند.
کلید واژه ها: طب فشاری گوش، تهوع و استفراغ حاد، سرطان پستان، شیمی درمانی
زمینه و هدف:
سرطان پستان یکی از شایع ترین بدخیمی هایی است که زنان در سراسر جهان به آن مبتلا می شوند(1). علیرغم پیشرفت روز افزون دانش پزشکی هنوز در سراسر جهان، سرطان پستان یکی از کشنده ترین بدخیمی ها محسوب می شود(2). در ایران، این بیماری جز شایع ترین سرطان های زنان بوده که(3) در جمعیت زنان تهرانی نیز جزء بیماری های شایع شناخته شده است(4).
درمان سرطان پستان اولیه پیچیده و شامل جراحی، شیمی درمانی، بیوتراپی و رادیوتراپی می باشد(5). یکی از گزینه های اصلی درمانی برای سرطان پستان، شیمی درمانی است که هنوز هم به طور وسیعی کاربرد دارد(6). در حال حاضر اکثر بیماران رژیم شیمی درمانی آنتراسیکلین ها به همراه سیکلوفسفاماید و تاکسان را دریافت می کنند که از قدرت تهوع زایی بالایی(بیش از 90 درصد) برخوردار هستند (1).
تهوع و استفراغ شایعترین عارضه جانبی داروهای شیمی درمانی می باشند که تقریبا 80-40 درصد از بیماران آن را تجربه می کنند(7). این عوارض به سه نوع، تهوع و استفراغ حاد، تاخیری و قابل پیش بینی طبقه بندی می شوند(8-10) واکنش تهوع و استفراغی که بین 1 تا 2 ساعت بعد از تجویز داروهای شیمی درمانی شروع و تا 24 ساعت بعد از آن ادامه یابد به عنوان تهوع و استفراغ حاد شناخته شده است. پاتوژنز تهوع و استفراغ حاد به طور کامل شناخته نشده است. اصطلاح تهوع و استفراغ تاخیری برای توصیف حالتی بکار می رود که تهوع و استفراغ در روز 2 تا 5 بعد از شیمی درمانی بروز کرده که عموما این عارضه در منزل تجربه می شود(9). در بین بیماران مبتلا به سرطان پستان، بیمارانی که در دوره شیمی درمانی قبلی، تهوع را تجربه کرده اند، 98 درصد تهوع تاخیری، 75 درصد تهوع حاد و 58 درصد استفراغ تاخیری را، (علیرغم مصرف داروهای ضد تهوع) گزارش شده است (11). این عارضه که به درجات مختلفی، توسط بیماران تحت شیمی درمانی تجربه می شود، می تواند اثرات منفی قابل توجهی برکیفیت زندگی آنها بگذارد. همچنین عوارض جدی متابولیکی(هایپوناترمی، هایپوکالمی و ...)، نقص سیستم ایمنی، اختلال در فعالیت جسمی، عملکرد شناختی، اجتماعی، افسردگی و ایفای نقش از سایر عوارض در این خصوص می باشد. لذا مهم است که از تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی در بیماران سرطانی پیشگیری به عمل آورده و حتی آن را کنترل نمود(9) چرا که در صورت عدم کنترل مناسب، ممکن است حدود 20 درصد از آنان از معالجات درمانی امتناع نمایند(12).
به همین منظور جهت پیشگیری از بروز تهوع و استفراغ در این بیماران، از آنتاگونیست های گیرنده ی سروتونین، کورتیکواستروئیدها و متوکلوپرامید، به عنوان داروهای موثر در کنترل تهوع و استفراغ استفاده می شوند. تحقیقات بروز تهوع و استفراغ حاد را تا 50 درصد از موارد، حتی بعد از پروفیلاکسی با این داروها، گزارش کرده اند (13). از سوی دیگر استفاده از این داروها، همراه با هزینه های بالای درمانی و عوارض جانبی نظیر عوارض خارج هرمی[7]، افت فشار خون، سردرد، یبوست، خستگی، خشکی دهان، گیجی، اسهال و بی قراری همراه بوده که استفاده از آن ها را تا حدود زیادی محدود کرده است(8, 9, 14) .
همچنین، مطالعات نشان داده است اگر چه درمان های دارویی ضد تهوع و استفراغ سبب کم شدن حالت تهوع و استفراغ می شود، اما به طور کامل این حالات از بین نمی روند، بنابراین استفاده از روش های غیر دارویی به طور توام با روش های دارویی جهت کاهش تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی توصیه گردیده است(15). روش های غیر دارویی توصیه شده شامل گوش کردن به موسیقی، تکنیک های آرام سازی، هیپنوتیزم، یوگا، طب فشاری و طب سوزنی می باشد که به طور وسیع برای تخفیف تهوع و استفراغ رواج یافته اند(9) .
یکی از شیوه های غیر دارویی برای کنترل تهوع و استفراغ، استفاده از طب فشاری می باشد. طب فشاری روشی غیر تهاجمی بوده که نیاز به استفاده از هیچ گونه وسیله یا ابزاری برای انجام آن نمی باشد همچنین در دسترس بوده و یادگیری آن آسان و به راحتی قابل استفاده توسط پرستار و بیمار می باشد. استفاده از این روش می تواند سبب کاهش مراجعات بیمار به مطب پزشک جهت ویزیت های مکرر وی شود(16). بر اساس شواهد موسسه ملی سلامت[8] و مطالعات انجام شده در این خصوص، استفاده از طب فشاری در پیشگیری و درمان تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی مفید شناخته شده، چنانچه استفاده از این روش ها در برخی از کشورها مانند ایالت متحده آمریکا و آلمان رایج شده است (17) .
طب فشاری یک روش غیر تهاجمی در درمان تهوع و استفراغ است که اثرات آن مشابه طب سوزنی است و در قسمتهای مختلفی از بدن کاربرد دارد(15, 18). یکی از میکروسیستم های بدن که در طب فشاری از آن استفاده می شود، گوش می باشد که به گوش درمانی[9] یا طب فشاری گوش[10]معروف است. این شیوه یک روش درمانی در طب سنتی چین[11] است که از طریق تحریک نقاط خاصی از گوش که با نواحی خاصی از بدن مرتبط است، عمل می کند(17). همچنین این روش یکی از محبوب ترین روش های درمانی در کشورهای مختلف است که به طور گسترده ای توسط پزشکان و پرستاران، به عنوان یک روش پیشگیرانه و درمانی استفاده می شود(19). استفاده از طب فشاری، با توجه به جنبه های اخلاقی-قانونی کار، توسط شورای فدرال پرستاری در قطع نامه 97/197، به عنوان یکی از انواع مختلف طب مکمل نامیده شده و استفاده از طب فشاری، در درمان بیماران را جزء تخصص پرستاران دانسته است(20). لذا بسیاری از اختلالات نظیرتسکین سریع درد، تسکین درد های حاد یا مزمن، اختلالات روانی( اضطراب و افسردگی، فقدان تمرکز)، سرگیجه، ترک سیگار، التهاب، اختلال در غدد درون ریز، مشکلات سیستم ادراری، بیماری های عفونی، چاقی، تهوع و استفراغ و... را می توان با این روش درمان نمود و با اهداف درمانی از طریق تحریک نقاط گوش با استفاده از سوزن، دانه، تحریک الکتریکی و یا ترکیب این ها به هدف مورد نظر رسید(20). استفاده از دانه های کوچک برای طب فشاری گوش یک روش غیر تهاجمی، ارزان، بدون درد، ایمن، سریع، قابل انطباق با شرایط محیطی و بدون هیچ گونه عارضه جانبی است. با توجه به این ویژگی ها، طب فشاری گوش ممکن است یک انتخاب خوب برای مدیریت تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی باشد(19, 21).
تاکنون مطالعات متعددی در زمینه استفاده از طب فشاری برای درمان و تخفیف تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی و تحقیقات اندکی در مورد تاثیر طب فشاری گوش بر میزان تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی انجام شده است. لذا انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه کاملا مشهود و لازم به نظر می رسد، از سوی دیگر، پرستاران به عنوان یکی از اعضای اصلی تیم درمانی محسوب می شوند که نقش تجویز داروهای شیمی درمانی و مراقبت های بعد از آن را بر عهده دارند. هم چنین طب فشاری گوش مهارتی، با ماهیت اثرات فشاری برگوش می باشد که قابل یادگیری توسط پرستاران نیز هست بنابراین می توان از این روش در جهت کاهش عوارض ناشی از شیمی درمانی، استفاده نمود تا شاید اثرات آن به صورت بهبود کیفیت زندگی بیماران از طریق تسکین آلام آنان و رضایتمندی از اقدامات درمانی حاصل شود. در نتیجه با توجه به کلیه موارد فوق الذکر و با توجه به مشکلات فراوان ناشی از عوارض جانبی شیمی درمانی، که بیماران سرطانی با آن مواجه هستند و داده های موجود در مورد این روش درمانی، تحقیقی با هدف تعیین تاثیر طب فشاری گوش بر تهوع و استفراغ فاز حاد ناشی از شیمی درمانی شکل گرفت، تا در صورتی که نتایج بدست آمده از این مطالعه، حاکی از کاهش عوارض تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی بود، استفاده از این روش غیر تهاجمی و ارزان، جهت بکارگیری آن در فرایند درمان بیماران به مسئولین ذیربط پیشنهاد گردد.
روش بررسی:
این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی با طرحی از نوع متقاطع(Crossover ) بود که در آن 48 بیمار زن مبتلا به سرطان پستان که به مراکز شیمی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران و ایران مراجعه نموده بودند وارد مطالعه شدند.
معیارهای ورود به مطالعه عبارت بودند از بیماران مبتلا به سرطان پستان و در سنین بالاتر از 18 سال که تحت اولین دوره شیمی درمانی با داروها و رژیم های درمانی متوسط و شدید از نظر تهوع و استفراغ نظیر سیس پلاتین و آنتراسیکلین ها قرار داشتند، دارای لاله گوش طبیعی و بدون ضایعه، زخم و درد در لاله گوش، نداشتن سابقه استفاده از طب فشاری در سه ماه گذشته، عدم استفاده از داروهای ضد تهوع و استفراغ غیر از داروهای تجویز شده توسط پزشک معالج و عدم ابتلا به بیماری هایی که منجر به استفراغ می شوند نظیر: نارسایی کبد، کلیه، مشکلات گوارشی، مرحله حاد هپاتیت ب، انسداد دستگاه گوارش، بدخیمی های مغزی. از سوی دیگر، دریافت کنندگان رادیوتراپی توتال یا بالای شکم یا گوش و افرادی که تمایلی به ادامه ی مشارکت در مطالعه را نداشتند از مطالعه خارج می شدند.
پس از کسب تاییدیه از کمیتهی اخلاق دانشگاه علوم پزشکی تهران با کد 2709/130/د/92 و ثبت پژوهش در مرکز کارآزمایی های بالینی ایران با کدIRCT2013120415649N1 و کسب رضایت نامه کتبی از بیماران دارای معیار های ورود 48 بیمار که جهت انجام شیمی درمانی به صورت سرپایی مراجعه کرده بودند، به روش نمونه گیری در دسترس به صورت تصادفی بلوکی به دو گروه الف و ب تخصیص یافتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه اطلاعات فردی و مورو بود،که قبل از انجام مطالعه هر دو گروه آنها را تکمیل می کردند. روش کار به این صورت بود که در گروه ب، در دوره اول شیمی درمانی، قبل از شیمی درمانی ابتدا هر دو لاله گوش خارجی[12] با الکل 75 درصد تمیز می شد و سپس نقاط "مبدا[13]، معده[14]، سیستم اعصاب مرکزی[15]، شن من[16]، قلب[17]"(تصویر شماره 1) که بر کنترل تهوع و استفراغ موثر هستند تعیین و توسط پژوهشگر در هر نقطه یک دانه گیاهی[18] گذاشته و با چسب مخصوص غیر لاتکس چسبانیده می شد. سپس توسط پژوهشگر به بیماران آموزش داده شد که هر نقطه را به مدت حداقل سه دقیقه و سه بار در روز(صبح، ظهر و شب) فشار بدهند. تکنیک فشاری به این صورت بود که تحریک متوسطی را با فشار دادن پایدار و کمی محکم تر تا هنگامی که احساس سوزن سوزن شدن یا ناراحتی خفیفی بکنند انجام دهند. همچنین در هنگامی که احساس تهوع داشتند، ترجیحا قبل از استفراغ این عمل را می توانستند انجام دهند. در این گروه علاوه بر طب فشاری، از داروهای ضد تهوع و استفراغ نیز استفاده می شد. همچنین در دوره اول برای بیماران گروه الف فقط از داروهای ضد تهوع و استفراغ استفاده می شد که به صورت روتین در بخش تجویز می گردید. پرسشنامه مورو به صورت روزانه و به مدت پنج روز توسط هر دو گروه تکمیل گردید. ضمنا پژوهشگر از طریق تلفن با بیماران و یا فرد مراقبت کننده از بیمار، تماس گرفته و انجام طب فشاری و تکمیل پرسشنامه ها را یادآوری می نمود. هنگامی که بیماران پس از سه هفته برای دوره دوم شیمی مراجعه کردند، جای دو گروه الف و ب با یکدیگر تعویض شد.
پرسشنامه استاندارد مورو (1984) که دارای 16 سوال کوتاه برای بررسی و ارزیابی تهوع و استفراغ قبل از درمان، دفعات حین و بعد از درمان، مدت، شدت و زمان بدتر شدن طراحی شده است، استفاده شد. این پرسشنامه از مقیاس 7 درجه ای لیکرت که صفر آن مبین اصلا وجود ندارد و عدد 6 آن نشان دهنده غیر قابل تحمل بودن آن است، برخوردار می باشد. در واقع یک مقیاس خودگزارشی است که توسط خود بیمار تکمیل می شد. این ابزار در سال 1984 برای اولین بار توسط فردی به نام مورو ابداع شد و از آن پس، در مطالعات متعددی استفاده شده است و روایی و پایایی آن در مطالعات مختلف 96 /0 -72/0R= گزارش شده است(22).
داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آمار توصیفی شامل تعیین میانگین، میانه، انحراف معیار و دامنه تغییرات و استنباطی شامل تی زوجی و مستقل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.
نتایج:
نتایج نشان دادند که میانگین و انحراف معیار سن نمونه های مورد پژوهش، 23/7 ± 02/46 بود. اکثر واحد های مورد پژوهش متاهل(5/87 درصد)، خانه دار( 75 درصد) و دارای تحصیلات دیپلم( 1/73 درصد) بودند. تنها 25 درصد بیماران در مورد طب فشاری اطلاعاتی داشتند که 4/85 درصد آن ها به مفید بودن این روش اعتقاد داشتند. 4/6 درصد بیماران از طب فشاری رضایت نداشتند و 2/87 درصد انجام این روش را به دیگران نیز توصیه می کردند.
نتایج مطالعه نشان می دهد که شدت تهوع در فاز حاد در دوره اول و دوره دوم شیمی درمانی در گروه طب فشاری گوش کمتر بوده است به طوری که این کاهش از نظر آماری معنی دار بوده است (جدول شماره 1). در رابطه با شدت استفراغ فاز حاد در دوره اول و دوم نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که شدت استفراغ در گروه طب فشاری مختصری از گروه دریافت کننده داروهای روتین کمتر بوده است ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود( جدول شماره 2)
هم چنین نتایج بدست آمده از بررسی تهوع فاز حاد بیماران در دوره اول و دوم نشان داد، میانگین تعداد موارد تهوع در فاز حاد در گروه طب فشاری گوش کمتر بوده و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود(P=0/001 ).
نتایج بدست آمده از بررسی استفراغ فاز حاد بیماران در دوره اول و دوم حاکی از آن بود که میانگین تعداد دفعات استفراغ به طور کلی در سطح کمی(1 تا 2 بار در روز) بود ولی این میزان از نظر آماری بین دو گروه معنی دار نبود(جدول شماره 3).
بحث و نتیجه گیری:
این مطالعه با هدف بررسی تاثیر طب فشاری گوش بر تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی انجام شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تعداد موارد و شدت تهوع فاز حاد به طور معنی داری در گروه طب فشاری گوش کمتر از گروه کنترل بوده است. در این راستا Yeh و همکاران در مطالعه پایلوت خود نیز به نتایج مشابهی رسیدند و اظهار کردند که انجام طب فشاری گوش در کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد منجر به کاهش معنی داری در تعداد و شدت تهوع فاز حاد و تاخیری شده است.(17) اما در مقابل Puangsricharern و همکاران در تحقیقی که در زمینه تاثیر طب فشاری گوش بر تهوع و استفراغ اوایل حاملگی داشتند بیان کردند که استفاده از طب فشاری گوش نمی تواند تعداد و شدت تهوع و استفراغ دوران بارداری را کاهش دهد که علت این امر می تواند به متفاوت بودن نوع بیماری، نقاط طب فشاری گوش و همچنین نوع دانه های بکار برده برای این طب باشد(23).
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که شدت و تعداد دفعات استفراغ در فاز حاد در بیماران دریافت کننده طب فشاری گوش کمتر از گروه کنترل بود ولی از نظر آماری معنی دار نبود. بنابر این، طب فشاری گوش در نقاط مذکور تاثیری در کنترل شدت استفراغ نداشته است. که این نتایج با مطالعه Yeh همخوانی نداشته، اما با مطالعهTaspinar که از طب فشاری در نقطه P6 با استفاده از سی باند در بیماران مبتلا به سرطان استفاده کرده بود منجر به کاهش تعداد و شدت استفراغ شده بود ولی این کاهش از نظر آماری معنی دار نبوده است همخوانی داشت(9). همچنین در مطالعه Puangsricharern و همکاران که به برسی تاثیر طب فشاری گوش بر تهوع و استفراغ دوران بارداری پرداخته بودند، اعمال طب فشاری گوش منجر به کاهش تهوع و استفراغ شده بود ولی این کاهش از نظر آماری معنی دار نبود(23).
از محدوددیت های این مطالعه این است که تنها بر روی بیماران زن مبتلا به سرطان پستان و تحت درمان با دوره های شیمی درمانی یک روزه صورت پذیرفت. به همین دلیل پیشنهاد می گردد که در آینده تحقیقات مبسوط تری بر روی بیماران مبتلا به سایر انواع سرطان ها و نیز بیماران سرطانی تحت دوره های شیمی درمانی چند روزه انجام گیرد که مسلما از وضعیت متفاوت تری برخوردار خواهند بود.
بر اساس نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر می توان اظهار نمود که استفاده از طب فشاری گوش در نقاط توصیه شده می تواند، بدون ایجاد هیچ گونه عارضه جانبی، در کنار درمان های طبی تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی را تخفیف دهد. لذا می توان با فراهم نمودن امکانات و برنامه های آموزشی مقتضی در مورد نحوه انجام طب فشاری باعث بهبود وضعیت بیماران و کاهش عوارض ناشی از شیمی درمانی گردید.
تشکر و قدردانی:
این مطالعه حاصل پایان نامه ای در مقطع کارشناسی ارشد می باشد که با حمایت مالی دانشگاه علوم پزشکی تهران و مساعدت مرکز تحقیقات سرطان بیمارستان امام خمینی(ره) و بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) اجرا شده است. نویسندگان این مقاله به این وسیله مراتب قدردانی خود را از مراکز فوق و کلیه شرکت کنندگان در پژوهش و نیز کارکنان محترم مراکز شیمی درمانی اعلام می نماید.
تصویر شماره 1
جدول شماره 1: توزیع فراوانی شدت تهوع در فاز حاد، ناشی از شیمی درمانی در بیماران مبتلا به سرطان پستان در دوره اول و دوم شیمی درمانی
|
شدت تهوع
|
گروه الف
|
گروه ب
|
|
دوره اول (گروه کنترل)
|
دوره دوم (گروه مداخله)
|
دوره اول (گروه مداخله)
|
دوره دوم (گروه کنترل)
|
|
میانگین± انحراف معیار)
|
63/5±98/3
|
08/2±3/3
|
71/3±05/4
|
54/7±14/4
|
|
نتایج آزمون تی زوجی
|
T= 938/4 df= 23 P=001/0
|
T= 1/4 df= 23 P= 001/0
|
جدول شماره 2: توزیع فراوانی شدت استفراغ در فاز حاد، ناشی از شیمی درمانی در بیماران مبتلا به سرطان پستان در دوره اول و دوم شیمی درمانی
|
مولفه
|
گروه الف
|
گروه ب
|
|
دوره اول (گروه کنترل)
|
دوره دوم (گروه مداخله)
|
دوره اول (گروه مداخله)
|
دوره دوم (گروه کنترل)
|
|
شدت استفراغ(میانگین±انحراف معیار)
|
04/1±71/1
|
79/0±15/2
|
29/2±71/4
|
71/3±24/3
|
|
نتایج آزمون تی زوجی
|
T= 755/0 df= 23 P= 45/0
|
T= 699/1 df= 23 P= 1/0
|
جدول شماره 3: میانگین و انحراف معیار تعداد دفعات تهوع و استفراغ فاز حاد در دوره اول و دوم شیمی درمانی
|
مولفه
|
گروه الف
|
گروه ب
|
|
دوره اول (گروه کنترل)
|
دوره دوم (گروه مداخله)
|
میزان P
|
دوره اول (گروه مداخله)
|
دوره دوم (گروه کنترل)
|
میزان P
|
|
تهوع(میانگین±انحراف معیار)
|
79/5±4/6
|
85/1±1/3
|
P=0.001
|
54/3±31/5
|
58/6±25/7
|
P=0.07
|
|
استفراغ(میانگین±انحراف معیار)
|
79/0±33/1
|
54/0±49/1
|
P=0.26
|
08/2±29/5
|
06/2±06/2
|
P=0.98
|
The effect of Auricular Acupressure on acute nausea and vomiting induced by chemotherapy among breast cancer patients
Mohammad Eghbali[19], Shokoh Varaei[20], Seydeh Fatemeh Jalalinia[21], Mozhgan Aalam Samimi[22], Kiarash Saatchi [23], Mir Saeed Yekaninejad[24]
Abstract:
Background: One of the main alternatives for treating breast cancer is chemotherapy. That approximately 75% of patients experience acute nausea and vomiting (24 houre after chemotherapy). The aim of this study is to determine the effect of auricular acupressure in relieving sensation of acute nausea and vomiting among the women who suffer from breast cancer and receive chemotherapy.
Interventions/Methods: This is a crossover clinical trial. A total sample of 48 women suffering from Breast Cancer who was receiving chemotherapy as outpatients was recruited to the study. After getting informed consent forms, the patients who were qualified regarding the inclusion criteria of the research were allocated into two groups of A and B through block randomized sampling method. In the initial phase of chemotherapy, the group B received routine medications for controlling nausea and vomiting as well as auricular acupressure for five days. Meanwhile, the group A received only the routine medications. In the second phase of chemotherapy, the position of the two groups was exchanged. The data were gathered by using Morro Standard Questionnaire within five days. The results obtained from both groups were compared by using the SPSS software and statistical tests.
Results: the result shows, Using auricular acupressure led to a decrease in the number and the intensity of nausea at acute phases which was statistically significant (P=0/001). Acupressure is applied, resulting in a significant reduction in the severity of vomiting but it had not effect on the frequency of vomiting. The use of acupressure not lead to any complications in patients.
Conclusions: According to the results of this research, it could be stated that using auricular acupressure on trigger points for nausea and vomiting can relieve it at acute phase. It is suggested that nurses use this pressure technique as a complementary treatment for relieving the nausea and vomiting caused by chemotherapy.
Key words: Auricular Acupressure, Acute nausea and vomiting, breast cancer, chemotherapy
References:
1.Chan A, Low XH, Yap K. Assessment of the relationship between adherence with antiemetic drug therapy and control of nausea and vomiting in breast cancer patients receiving anthracycline-based chemotherapy. J Manag Care Pharm. 2012;18(5):385-94.
2.Salehi M, Shariati A, Ansari M, Latifi M. Effect of benson relaxation therapy on quality of life (qol) in breast cancer patients undergoing chemotherapy. J of chronic disease care of JundiShapur. 2012;1391(1):1. (Persian)
3.Nizamli F, Anoosheh M, Mohammadi E. Perception of care among Syrian women with breast cancer under chemotherapy in 2010. JOURNAL OF RESEARCH. 2011.
4.Rahimzadeh M, Baghestani AR, Gohari MR, Pourhoseingholi MA. Estimation of the cure rate in Iranian breast cancer patients. Asian Pacific journal of cancer prevention: APJCP. 2014;15(12):4839.
5.Ganz PA, Kwan L, Stanton AL, Bower JE, Belin TR. Physical and psychosocial recovery in the year after primary treatment of breast cancer. Journal of Clinical Oncology. 2011;29(9):1101-9.
6.Liao G-S, Apaya MK, Shyur L-F. Herbal Medicine and Acupuncture for Breast Cancer Palliative Care and Adjuvant Therapy. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine. 2013;2013.
7.Bourdeanu L, Frankel P, Yu W, Hendrix G, Pal S, Badr L, et al. Chemotherapy-induced nausea and vomiting in Asian women with breast cancer receiving anthracycline-based adjuvant chemotherapy. The journal of supportive oncology. 2012;10(4):149-54.
8.Grunberg SM. Chemotherapy-induced nausea and vomiting: prevention, detection, and treatment—how are we doing. J Support Oncol. 2004;2(suppl 1):1-12.
9.Taspinar A, Sirin A. Effect of acupressure on chemotherapy-induced nausea and vomiting in gynecologic cancer patients in Turkey. European Journal of Oncology Nursing. 2010;14(1):49-54.
10.Young S, Walter Callaghan H, HBSc MT, Petrella T. Chemotherapy-induced nausea and vomiting in breast cancer patients: a prospective observational study. J Support Oncol. 2007;5:374-80.
11.Lee J, Dodd M, Dibble S, Abrams D. Review of acupressure studies for chemotherapy-induced nausea and vomiting control. Journal of pain and symptom management. 2008;36(5):529-44.
12.Prapti NKG, Petpichetchian W, Chongchareon W. Nausea, Vomiting and Retching of Patients with Cervical Cancer undergoing Chemotherapy in Bali, Indonesia. NURSE MEDIA: Journal of Nursing. 2012;2(2):467-81.
13.Tipton JM, McDaniel RW, Barbour L, Johnston MP, Kayne M, LeRoy P, et al. Putting evidence into practice: evidence-based interventions to prevent, manage, and treat chemotherapy-induced nausea and vomiting. Clinical Journal of Oncology Nursing. 2007;11(1):69-78.
14.Parsa-Yekta Z, Ebrahimi SM, Hosseini M, Nasrabadi AN, Sedighi S, Salehi-Surmaghi M-H. Appeal of herbal plants as a mechanism for the relief of acute vomiting induced by chemotherapy. Razi Journal of Medical Sciences. 2012;18(93):33-9. (Persian)
15.Molassiotis A, Helin A, Dabbour R, Hummerston S. The effects of P6 acupressure in the prophylaxis of chemotherapy-related nausea and vomiting in breast cancer patients. Complementary therapies in medicine. 2007;15(1):3-12.
16.Abtahi D, Ashari A, Lotfi M. Acupressure treatment in postoperative nausea and vomiting prevention. TABIB-E-SHARGH. 2005. (Persian)
17.Yeh CH, Chien L-C, Chiang YC, Lin SW, Huang CK, Ren D. Reduction in nausea and vomiting in children undergoing cancer chemotherapy by either appropriate or sham auricular acupuncture points with standard care. The Journal of Alternative and Complementary Medicine. 2012;18(4):334-40.
18.Molassiotis A, Russell W, Hughes J, Breckons M, Lloyd-Williams M, Richardson J, et al. The Effectiveness of Acupressure for the Control and Management of Chemotherapy-Related Acute and Delayed Nausea: A Randomized Controlled Trial. Journal of pain and symptom management. 2013.
19.Prado JMd, Kurebayashi LFS, Silva MJPd. Auriculotherapy effectiveness in the reduction of anxiety in nursing students. Revista da Escola de Enfermagem da USP. 2012;46(5):1200-6.
20.Kurebayashi LFS, Gnatta JR, Borges TP, Silva MJPd. Applicability of auriculotherapy in reducing stress and as a coping strategy in nursing professionals. Revista latino-americana de enfermagem. 2012;20(5):980-7.
21.Sessions p, editor Oncology Nursing Society 11th National Conference on Cancer Nursing Research Abstracts. Oncology Nursing Forum; 2011: Onc Nurs Society.
22.Raghavendra R, Nagarathna R, Nagendra H, Gopinath K, Srinath B, Ravi B, et al. Effects of an integrated yoga programme on chemotherapy‐induced nausea and emesis in breast cancer patients. European journal of cancer care. 2007;16(6):462-74.
23.Puangsricharern A, Mahasukhon S. Effectiveness of auricular acupressure in the treatment of nausea and vomiting in early pregnancy. J Med Assoc Thai. 2008;91(11):1633-8.
.[1] دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری، دانشكده پرستاري و مامايي، دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتی درمانی تهران
.[2] دکتری پرستاری، استادیار، عضو هیات علمی، گروه پرستاری داخلی و جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران( نویسنده مسئول) shvaraei@tums.ac.ir
آدرس: تهران، ميدان توحيد، خيابان دکتر میرخانی (نصرت شرقي)، کد پستی 1419733171- صندوق پستي 6459
.[3] دکتری پرستاری، عضو گروه آموزشی پرستاری داخلی و جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
[4] . استادیار، فوق تخصص هماتولوژی-انکولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ایران
[5] . پزشک طب سوزنی، بازرس انجمن علمی طب سوزنی ایران
[6] . دکتری آمار زیستی، گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران
[7].Extra pyramidal
[8].National Institutes Of Health (NIH)
[9] .Auriculotherapy
[10] .Auricular Acupressure
[11] .Traditional Chinese Medicine (TCM)
[12] .Pinna
[13] . Point zero
[14] . stomach
[15] . Brainstem
[16] . shenmen
[17] . cardia
[18].Ear seed
[19] . Nursing MS student, Department of Nursing and Midwifery, Tehran University of Medical Sciences
[20] . Doctoral Degree in Nursing, Assistant Professor, faculty member, Nursing and Midwifery Department, Medical-Surgical Nursing Group, Tehran University of Medical Sciences (Chief Author). Correspondence Address: Touhid Sq, Dr. Mirkhani St (Nosrat Sharghi), Postal Code: 1419733171,
E -Mail: shvaraei@tums.ac.ir. Tehran, Iran
[21] . Doctoral Degree in Nursing, Member of Medical-Surgical Group, Nursing and Midwifery Department, Tehran University of Medical Sciences
[22] . Assistant Professor, Minimally Invasive Surgery Research Center, Iran University Of Medical Science, Tehran, Iran
[23] . Acupuncturist , Inspector and Tutor at Iranian Scientific Acupuncture Association (ISAA)
[24] . Ph.D. Assistant Professor of Biostatistics, Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences,